Verbum

фарба назоўнік | жаночы род

1. Рэчыва, што надае той ці іншы колер прадметам, якія яно пакрывае або насычае.

   • Ф. на ацэтоне.

2. множны лік: Каларыт, колер, тон (на карціне, у прыродзе і інш., а таксама пераноснае значэнне).

   • Фарбы асенняй прыроды.
   • Абмаляваць падзеі яркімі фарбамі.

3. адзіночны лік: Тое, што і румянец.

   • Твар меў штучную фарбу.

|| прыметнік: фарбавы.