Verbum

клёк, ✂, м. (разм.).

1. Розум, развага.

   • У гэтага чалавека к. ёсць.

2. Жыццёвая сіла; сокі.

   • Нельга ж цягнуць з чалавека апошні к.

◊

• Не мець клёку ў галаве (разм. пагард.) — пра чалавека, у якога няма розуму.

клёкат, ✂, м.

1. Перарывістыя крыкі, характэрныя для некаторых птушак.

   • К. бусла.

2. Гукі, якія ўтвараюцца пры кіпенні, бульканні вадкасцей.

   • К. вады ў трубах.

клён, ✂, м.

1. Дрэва сямейства кляновых з шырокімі, у большасці відаў фігурнымі лістамі.

2. Драўніна гэтай расліны.

   • Начоўкі з клёну.

|| памянш. клёнік, ✂.

|| прым. кляновы, ✂.

клённік, ✂, м., зб.

Зараснік клёну; кляновы лес.

клёпка, ✂, ж.

Кожная асобная дошчачка для бакавых сценак бочкі і пад.

• Клёпкі ў бочцы рассохліся.

◊

• Клёпкі ў галаве не хапае (не стае) (разм. пагард.) — пра дурнаватага, дзікаватага чалавека.

|| прым. клёпачны, ✂.

клёцкі, ✂, ж.

Галушкі цеста (з мукі, дранай бульбы), звараныя ў вадзе або малацэ.

клёш, нязм., м.

Асаблівы, расшыраны ўнізе крой спадніц, штаноў.

• Шырокі к.
• Спадніца к.

|| прым. клёшны, ✂.