Verbum

клеіцца, ✂; незак.

1. Рабіцца ліпкім, клейкім.

   • Ад смалы пальцы клеяцца.

2. Паддавацца склейванню.

   • Папера добра клеіцца.

3. перан. (звычайна з адмоўем не).

   • Паспяхова развівацца, атрымлівацца (разм.).
   • З музыкай у яго не клеіцца.

клеіць, ✂; незак.

Рабіць што-н., змацоўваючы пры дапамозе клею.

• К. пакеты.

|| зак. склеіць, ✂.

|| наз. клейка, ✂ і клеенне, ✂.

|| прым. клеільны, ✂.

клей, ✂, м.

Ліпкае рэчыва для трывалага змацавання (склейвання) чаго-н.

• Сталярны к.

|| прым. клеявы, ✂.

• Клеявая фарба (прыгатаваная на клеі).

клейкавіна, ✂, ж.

Бялковае рэчыва, якое знаходзіцца ў зерні пшаніцы.

|| прым. клейкавінны, ✂.

клейкі, ✂.

Які склейвае, клеіцца; ліпкі.

• К. лісток.
• Клейкая папера для мух.
• Клейкія рукі.

|| наз. клейкасць, ✂.

клеймаваць, ✂; незак.

1. Ставіць кляймо на каго-, што-н.

   • К. жывёлу.
   • К. тканіну.

2. перан. Сурова асуджаць; ганьбіць.

   • К. падпальшчыкаў вайны.

|| зак. заклеймаваць, ✂.

|| наз. клеймаванне, ✂.

клейстар, ✂, м.

Клей з мукі або крухмалу.

• Зварыць к.

|| прым. клейстарны, ✂.

клекатаць, ✂; незак.

1. Ствараць клёкат, крычаць падобна некаторым птушкам.

   • На ліпе клякоча бусел.

2. Бурліць, шумна кіпець.

   • У трубах клекатала вада.

3. Бурна праяўляцца (пра пачуцці).

   • На душы ў яго клекаталі гнеў і абурэнне (перан.).

|| наз. клекатанне, ✂.

кленічы, ✂, н. (разм.).

Праклёны.

кленчыць, ✂; незак.

1. Станавіцца на калені.

2. перан. Настойліва прасіць, выпрошваць што-н.

   • К. грошай у каго-н.

|| зак. укленчыць, ✂ і выкленчыць, ✂.

• Укленчыць перад абразамі.
• Выкленчыць у маці грошай.

|| наз. кленчанне, ✂.