кленчыць, ; незак.

  1. Станавіцца на калені.

  2. перан. Настойліва прасіць, выпрошваць што-н.

    • К. грошай у каго-н.

|| зак. укленчыць, і выкленчыць, .

  • Укленчыць перад абразамі.
  • Выкленчыць у маці грошай.

|| наз. кленчанне, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)