кленчыць,
-
Станавіцца на калені.
-
перан. Настойліва прасіць, выпрошваць што-н. - К. грошай у каго
-н.
- К. грошай у каго
||
- Укленчыць перад абразамі.
- Выкленчыць у маці грошай.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)