клёк назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

  1. Розум, развага.

    • У гэтага чалавека к. ёсць.

  2. Жыццёвая сіла; сокі.

    • Нельга ж цягнуць з чалавека апошні к.

Не мець клёку ў галаве (размоўнае пагардлівае) — пра чалавека, у якога няма розуму.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)