Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

гегеманізм, , м. (кніжн.).

Палітыка, заснаваная на імкненні да панавання над усім светам, над іншымі краінамі і народамі.

|| прым. гегеманісцкі, .

  • Г. курс.

гегемон, , м. (кніжн.).

Той, хто з’яўляецца галоўнай рухаючай і кіруючай сілай чаго-н.

гегемонія, , ж. (кніжн.).

Перавага ў кіраўніцтве; кіруючая роля.