Verbum

сімптаматычны, ✂.

1. Які з’яўляецца сімптомам чаго-н. (кніжн.).

   • Сімптаматычная з’ява.

2. Які накіраваны на ліквідацыю асобных сімптомаў хваробы, а не на асноўную прычыну яе (спец.).

   • Сімптаматычнае дзеянне лякарства.

|| наз. сімптаматычнасць, ✂.

сімптом, ✂, м.

Знешняя прыкмета, знешняе праяўленне чаго-н.

• С. хваробы.
• Сімптомы страху.

|| прым. сімптаматычны, ✂.

сімуляваць, ✂; зак. і незак.

Прытвараючыся, стварыць (ствараць) ілжывае ўяўленне пра наяўнасць чаго-н.

• С. хваробу.

|| наз. сімуляванне, ✂ і сімуляцыя, ✂.

сімулянт, ✂, м.

Чалавек, які прытвараецца, сімулюе хваробу.

|| ж. сімулянтка, ✂.

|| прым. сімулянцкі, ✂.

сімуляцыя, ✂, ж.

Прытворства, стварэнне ілжывага ўяўлення аб чым-н.

• С. хваробы.
• С. абрабавання.

сімфонія, ✂, ж.

1. Вялікі (звычайна з чатырох частак) музычны твор для аркестра.

   • Трэцяя с. Бетховена.

2. перан. Гарманічнае спалучэнне, злучэнне чаго-н.

   • С. колераў.
   • С. гукаў.

|| прым. сімфанічны, ✂.

• С. аркестр (са струннымі, духавымі і ўдарнымі інструментамі).

сінагога, ✂, ж.

Іудаісцкі храм.

|| прым. сінагагальны, ✂.

сінаніміка, ✂, ж. (спец.).

1. Раздзел лексікалогіі, які вывучае сінонімы.

2. Сукупнасць сінонімаў якой-н. мовы.

   • Беларуская с.

сінанімія, ✂, ж.

У мовазнаўстве: адносіны, якія існуюць паміж сінонімамі.

• Лексічная с.
• Сінтаксічная с.

|| прым. сінанімічны, ✂.

сіндром, ✂, м. (спец.).

Комплекс сімптомаў, характэрных для якога-н. захворвання.

• Астматычны с.
• Болевы с.