Verbum

псіхалагізм, ✂, м.

Паглыблены паказ псіхічных, душэўных перажыванняў.

• П. у літаратуры.

псіхалогія, ✂, ж.

1. Навука, якая вывучае працэсы і заканамернасці псіхалагічнай дзейнасці.

2. Сукупнасць псіхічных працэсаў, што абумоўліваюць пэўны род дзейнасці.

   • П. творчасці.

3. Душэўны склад, псіхіка.

   • Раскрыць псіхалогію героя.

|| прым. псіхалагічны, ✂.

псіхапат, ✂, м.

Чалавек з хворай псіхікай.

|| ж. псіхапатка, ✂.

|| прым. псіхапацкі, ✂.

псіхапаталогія, ✂, ж.

Раздзел медыцыны, які вывучае агульныя заканамернасці праяўлення расстройстваў псіхічнай дзейнасці.

|| прым. псіхапаталагічны, ✂.

псіхапатыя, ✂, ж. (спец.).

Псіхічная ненармальнасць, звычайна спадчыннага паходжання.

|| прым. псіхапатычны, ✂.

псіхастэнік, ✂, м. (спец.).

Чалавек, які хварэе на псіхастэнію.

|| ж. псіхастэнічка, ✂.

псіхастэнія, ✂, ж. (спец.).

Нервовае захворванне, якое праяўляецца ў павышанай уражлівасці, няўпэўненасці ў сабе, пастаянных сумненнях, назойлівых думках і пад.

|| прым. псіхастэнічны, ✂.

псіхатэрапія, ✂, ж.

Метад лячэння хворага сродкамі псіхічнага ўздзеяння.

|| прым. псіхатэрапеўтычны, ✂.

псіхіка, ✂, ж.

Сукупнасць душэўных адчуванняў, уяўленняў, пачуццяў, думак як адлюстраванне ў свядомасці аб’ектыўнай рэчаіснасці; душэўны склад чалавека.

• Здаровая п.

|| прым. псіхічны, ✂.

• Псіхічныя хваробы (хваробы расстройства мазгавых цэнтраў, нервовай сістэмы).
• Псіхічная атака (від атакі, разлічанай на застрашванне, падаўленне волі, псіхікі тых, хто абараняецца).

псіхіятр, ✂, м.

Урач, спецыяліст па псіхіятрыі.