Verbum

прышэсце, ✂, н. (уст.).

Прыход, паяўленне.

◊

• Да другога прышэсця (разм. жарт.) — пра што-н. далёкае і няпэўнае.

  • Прыйдзецца нам чакаць да другога прышэсця.

прыязнасць, ✂, ж.

1. гл. прыязны.

2. Сяброўскія, добразычлівыя адносіны.

прыязны, ✂.

Прасякнуты сяброўскімі адносінамі, дружалюбнасцю, добразычлівасцю.

• Прыязная гутарка.
• П. чалавек.

|| наз. прыязнасць, ✂.

прыярытэт, ✂, м.

Першынство па часу ў адкрыцці, вынаходстве чаго-н.

• Вучоным Расіі належыць п. адкрыцця Антарктыкі.

|| прым. прыярытэтны, ✂.

прыяцель, ✂, м.

Блізка знаёмы чалавек, з якім устанавіліся сяброўскія адносіны.

• Даўні п.

|| ж. прыяцелька, ✂.

|| прым. прыяцельскі, ✂.

прэамбула, ✂, ж. (спец.).

Уступная растлумачальная частка міжнароднага пагаднення, закона ці іншага прававога акта.

прэваліраваць, ✂; незак. (кніжн.).

Пераважаць, мець перавагу.

• Павінны п. інтарэсы справы.

прэвентыўны, ✂.

Які папярэджвае што-н., засцерагальны.

• Прэвентыўныя меры.
• П. ўдар.

|| наз. прэвентыўнасць, ✂.

прэдыкат, ✂, м.

1. У логіцы: паняцце, якое вызначае прадмет суджэння — суб’ект.

2. У граматыцы: выказнік.

|| прым. прэдыкатны, ✂ і прэдыкатыўны, ✂.

прэдыкатыўнасць, ✂, ж.

У граматыцы: катэгорыя, якая цэлым комплексам фармальных сінтаксічных сродкаў суадносіць паведамленне з тым ці іншым часавым планам рэчаіснасці.