Verbum

свалата, ✂, ж. (разм. лаянк.).

Тое, што і сволач (у 2 знач.).

свалачны, ✂ (разм. лаянк.).

Подлы, агідны.

• С. характар.

сварка, ✂, ж.

Спрэчка, якая адначасова адбываецца з крыкам, шумам і пад.

• Распачаць сварку.
• Лепш благі мір, як добрая с. (прыказка).

сварлівы, ✂.

Схільны да сварак, спрэчак.

• С. сусед.
• С. характар.

|| наз. сварлівасць, ✂.

сварыцца, ✂; незак.

1. Распачынаць сварку, лаяцца з кім-н.

   • Сварацца жанчыны каля студні.

2. Крычаць на каго-н., лаяць за што-н.

   • На мужа сварылася жонка.

|| зак. пасварыцца, ✂.

сварыць, ✂; незак.

Выклікаць сварку, спрэчку каго-н. з кім-н.

|| зак. пасварыць, ✂.

• П. сяброў.

свастыка, ✂, ж.

1. Знак у выглядзе крыжа з загнутымі пад вуглом канцамі — арнаментальны матыў у старажытных культурах, у мастацтве некаторых народаў.

2. Эмблема германскага фашызму.

сват, ✂, м.

1. Той, хто сватае каго-н. каму-н.

   • Сустракаць сватоў.

2. Бацька мужа ў адносінах да жончыных ці бацька жонкі ў адносінах да мужавых бацькоў.

   • Ні сват ні брат (ніякая не радня).

|| ж. свацця, ✂.

сватацца, ✂; незак.

Прасіць згоды на шлюб.

• С. да дзяўчыны з суседняга сяла.

|| зак. пасватацца, ✂.

|| наз. сватанне, ✂ і сватаўство, ✂.

сватаць, ✂; незак.

1. Прапаноўваць каго-н. у мужы ці ў жонкі.

   • Сваталі яму многа дзяўчат.

2. Прасіць згоды на шлюб з кім-н. (у жанчыны або ў яе радні).

   • С. дачку суседа.

3. Настойліва прапаноўваць (заняць якую-н. пасаду, выступіць у каго-н. або выкарыстаць, назначыць у якасці каго-н. і пад.; разм.).

   • С. у кіраўнікі.

|| зак. пасватаць, ✂, сасватаць, ✂ і усватаць, ✂.

|| наз. сватанне, ✂ і сватаўство, ✂.