Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

хітруга, , м.; , ж., (разм.).

Вельмі хітры чалавек.

  • Гэтага хітругі больш пад зямлёй, чым на зямлі.

хітрун, , м. (разм.).

Хітры чалавек, махляр, падманшчык.

|| ж. хітруха, .

|| прым. хітрунскі, .

хітры, .

  1. Выкрутлівы, які дзейнічае скрытна, не яўна.

    • Х. хлопец.
  2. Які выражае хітрасць.

    • Х. погляд.
    • Хітрая ўсмешка.
  3. Разлічаны на ўвядзенне каго-н. у зман.

    • Хітрая палітыка.
  4. Зроблены з умельствам, выдумкай, сакрэтам.

    • Х. механізм.

|| наз. хітрасць, .

хітрыкі, .

Хітрыя, махлярскія прыёмы.

  • Надаелі мне твае х.

хітрыць, ; незак.

Праяўляць хітрасць.

  • Не трэба х.

|| зак. схітрыць, .

хітрэц, , м.

Хітрун, каварны чалавек, махляр, ашуканец.

|| прым. хітрэцкі, .

хіхікаць, ; незак. (разм.).

Спадцішка смяяцца, звычайна са злараднасцю.

  • Чаго ты хіхікаеш?

|| аднакр. хіхікнуць, .

|| наз. хіхіканне, .