Verbum

знемагчыся, ✂; зак.

Тое, што і знемагчы.

|| незак. знемагацца, ✂.

знемажэнне, ✂, н.

Стан поўнай стомленасці, бяссілля.

• Стамляцца ад знемажэння.

зненавідзець, ✂; зак.

Адчуць нянавісць да каго-, чаго-н.

• Зненавідзеў яго назаўсёды.
• З. аднастайную работу.

зненавідны, ✂ (разм.).

Ненавісны.

• Сяляне гадамі адпрацоўвалі зненавідную паншчыну.

|| наз. зненавіднасць, ✂.

знепрытомнець, ✂; зак.

Страціць прытомнасць.

• Раптам знепрытомнеў пасажыр.

знерваваны, ✂.

Даведзены да нервознага стану, нервовы.

• З. чалавек.

|| наз. знерваванасць, ✂.

знервавацца, ✂; зак.

Стаць вельмі нервозным.

знерваваць, ✂; зак.

Давесці да нервознага стану.

• З. каго-н. прыдзіркамі.

знерухомець, ✂; зак.

Стаць нерухомым.

знесці, ✂; зак.

1. каго-што. Несучы, даставіць, спусціць уніз.

   • З. слоікі з варэннем у склеп.

2. З сілай скінуць, зрушыць з чаго-н., адкуль-н.

   • Мост знесла (безас.) вадой.
   • Ураган знёс дах.

3. Разбурыць, разабраўшы, зняць з паверхні.

   • З. старую хату.

4. Тое, што і зняць (у 4 знач.).

5. Прынесці з розных месц у адно (многае, многіх).

   • З. каменне ў кучу.

6. Адыходзячы, узяць з сабой, украсці.

   • З. чужую кнігу.

7. перан. што. Сцярпець, перанесці.

   • Моўчкі з. крыўду.

|| незак. зносіць, ✂.

|| наз. знос, ✂.

• Стары дом ідзе на з.