Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

герц, , м.

Адзінка частаты перыядычнага працэсу.

герцаг, , м.

Тытул вышэйшага дваранства або ўладарных князёў у краінах Заходняй Еўропы, а таксама асоба, якая мае гэты тытул.

|| ж. герцагіня, .

|| прым. герцагскі, .

герцагства, , н.

Феадальная дзяржава на чале з герцагам.