Verbum

псіхіка, ✂, ж.

Сукупнасць душэўных адчуванняў, уяўленняў, пачуццяў, думак як адлюстраванне ў свядомасці аб’ектыўнай рэчаіснасці; душэўны склад чалавека.

• Здаровая п.

|| прым. псіхічны, ✂.

• Псіхічныя хваробы (хваробы расстройства мазгавых цэнтраў, нервовай сістэмы).
• Псіхічная атака (від атакі, разлічанай на застрашванне, падаўленне волі, псіхікі тых, хто абараняецца).

псіхіятр, ✂, м.

Урач, спецыяліст па псіхіятрыі.

псіхіятрыя, ✂, ж.

Раздзел медыцыны, які займаецца псіхічнымі захворваннямі і іх лячэннем.

|| прым. псіхіятрычны, ✂.

псіхоз, ✂, м.

1. Псіхічная хвароба, а таксама ўвогуле ненармальнасць, дзівацтва ў псіхіцы чалавека.

2. перан. Нервовасць, нагнятанне страху ў адносінах да чаго-н., істэрыя.

   • Ваенны п.

псіхолаг, ✂, м.

1. Вучоны, спецыяліст па псіхалогіі.

2. Знаток чалавечай псіхалогіі.

   • Тонкі п. чалавечых душ.

пстрык, выкл. у знач. вык. (разм.).

Пстрыкнуў.

• П. яго ў лоб (або па лбе).

пстрыкаць, ✂; незак.

1. Даваць пстрычкі каму-н.

   • П. па лбе.

2. чым і без дапаўнення. Утвараць кароткія рэзкія гукі.

   • П. пальцамі.

3. перан. Злавацца, выказваючы незадавальненне (разм.).

   • Чаго пстрыкаеш, чым незадаволены?

|| аднакр. пстрыкнуць, ✂.

|| наз. пстрыканне, ✂.

пстрыкуха, ✂, ж. (разм.).

1. Пра жанчыну, якая чым-н. незадаволена і злуецца, фыркае.

2. перан. Пра рухавую, вясёлую асобу, якая лёгка пырхае, нібы страказа.

пстрычка, ✂, ж.

Адрывісты ўдар пры разгібанні ўказальнага або сярэдняга пальца, сагнутага вялікім пальцам.

• Даць пстрычку каму-н.

псяр, ✂, м.

Наглядчык за паляўнічымі сабакамі і ўдзельнік у паляванні.

|| прым. псярскі, ✂.