Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

нізенечкі, (разм.).

Вельмі нізкі.

  • Н. зэдлік.

нізіна, , ж.

  1. Нізкае месца.

    • Па нізіне сцелецца туман.
  2. Раўніна, якая знаходзіцца не вышэй 200 м над узроўнем мора.

    • Палеская н.

|| прым. нізінны, .

нізка, , ж.

  1. Нанізаныя на нітку, дрот і пад. якія-н. аднародныя прадметы (грыбы, пацеркі і пад.).

    • Насушыць нізку грыбоў.
  2. Цыкл мастацкіх твораў аднаго жанру.

    • Н. вершаў.

нізка...

Першая частка складаных слоў са знач.:

  1. нізкі (у 1 знач.), з нізкім, напр. нізкабортны, нізкагор’е, нізкарослы, нізкастволы;
  2. нізкі (у 2 знач.), які не дасягае сярэдняй нормы, напр. нізкааплатны, нізкатэмпературны, нізкаўдойны, нізкаэфектыўны;
  3. нізкі (у 3 знач.), дрэннай якасці, напр. нізкаарганізаваны, нізкагатунковы, нізкаякасны;
  4. нізкі (у 4 знач.), несумленны, напр. нізкадушны (уст.), нізкадушнасць (уст.).

нізкагатунковы, .

Нізкага гатунку, невысокай якасці.

  • Н. тавар.

|| наз. нізкагатунковасць, .

нізкапаклоннік, , м. (уст.).

Той, хто нізкапаклоннічае; ліслівы, угодлівы чалавек.

|| прым. нізкапаклонніцкі, .

нізкапаклоннічаць, ; незак. (уст.).

Займацца нізкапаклонствам.

нізкапаклонства, , н. (уст.).

Рабскае, ліслівае пакланенне каму-, чаму-н.

|| прым. нізкапаклонніцкі, .

нізкапробны, .

  1. Які мае нізкую пробу ў сувязі з вялікай прымессю медзі і волава ў золаце і серабры.

  2. перан. Невысокай якасці; дрэнны (разм.).

    • Н. тавар.

|| наз. нізкапробнасць, .

нізкарослы, .

Невялікага росту; невысокі.

  • Н. хлопец.
  • Н. хмызняк.

|| наз. нізкаросласць, .