Verbum

знаток, ✂, м.

Той, хто валодае вялікімі ведамі ў чым-н., тонкім разуменнем чаго-н.

знахар, ✂, м.

Лекар-самавучка, які карыстаецца ўласнымі спосабамі лячэння: замовамі, травамі і пад.

|| ж. знахарка, ✂.

|| прым. знахарскі, ✂.

знахарства, ✂, н.

Занятак знахара.

• Займацца знахарствам.

знаходзіцца, ✂; незак.

1. гл. знайсціся.

2. Быць, змяшчацца, мецца дзе-н.

   • Школа знаходзілася на другім канцы вёскі.

|| наз. знаходжанне, ✂.

знаходка, ✂, ж.

1. Знойдзеная рэч.

   • Бюро знаходак (установа, якая вяртае згубленыя рэчы іх уладальнікам).

2. перан. Аб кім-, чым-н. набытым і вельмі патрэбным.

   • Творчыя знаходкі.
   • Гэты спецыяліст — з. для прадпрыемства.

знаходлівы, ✂.

Здагадлівы, дасціпны, які лёгка знаходзіць выйсце з цяжкага становішча.

• З. чалавек.

|| наз. знаходлівасць, ✂.

знацца, ✂; незак. (разм.).

1. Падтрымліваць знаёмства, мець сувязі з кім-, чым-н.

   • З такім сябрам я і з. не хачу.

2. Добра ведаць якую-н. справу.

   • З. на пчалярстве.

знаць​¹, ✂; незак.

1. Тое, што і ведаць (у 1, 2, 3, 4 і 5 знач.).

2. інф. у знач. вык. Відаць, можна заўважыць (уст.).

   • З. па слядах, што тут прайшоў воўк.

знаць​², ✂, ж.

Вышэйшы слой прывілеяванага класа ў буржуазна-дваранскім грамадстве.

значкіст, ✂, м.

Чалавек, які мае значок як сведчанне пра кваліфікацыю, выкананне якіх-н. нарматываў.

|| ж. значкістка, ✂.

|| прым. значкісцкі, ✂.