Verbum

трукацтва, ✂, н. (разм.).

Празмернае захапленне трукамі, знешнімі эфектамі.

|| прым. трукацкі, ✂.

трукач, ✂, м.

1. Чалавек, які выконвае трукі (у 1 знач.).

2. Чалавек, схільны да трукацтва (разм.).

|| ж. трукачка, ✂.

|| прым. трукацкі, ✂.

трум, ✂, м.

1. Месца паміж палубай і днішчам судна, прызначанае для ўстаноўкі механізмаў, размяшчэння розных грузаў.

2. Памяшканне пад сцэнай у тэатры.

|| прым. трумавы, ✂ і трумны, ✂.

трумо, нескл., н.

1. Высокае стаячае люстра.

2. Прасценак паміж вокнамі, звычайна ўпрыгожаны арнаментам (спец.).

труна, ✂, ж.

Спецыяльная скрынка, у якой хаваюць памёршага.

◊

• Загнаць у труну каго (разм. неадабр.) — зжыць са свету.

|| прым. трунны, ✂.

трунак, ✂, м. (абл.).

Алкагольны напітак.

• Выпіць па чарцы трунку з дарогі.

трунар, ✂, м.

Майстар, які робіць труны.

труп, ✂, м.

Мёртвае цела чалавека або жывёлы.

|| прым. трупны, ✂.

• Т. яд.

трупа, ✂, ж.

Калектыў артыстаў тэатра, цырка.

• Балетная т.

трупцець, ✂; незак. (разм.).

Утвараць глухі нячысты гук (пра надтрэснуты посуд).

• Гаршчок трупціць.

|| наз. трупценне, ✂.