Verbum

самалюбства, ✂, н.

Пачуццё ўласнай годнасці, якое звычайна спалучаецца з раўнівымі адносінамі да думкі пра сябе іншых людзей.

• Хваравітае с.

самамэта, ✂, ж.

Мэта, дасягненне якой не з’яўляецца сродкам для дасягнення іншых мэт.

• Для музыканта тэхніка не с.

саман, ✂, м.

Цэгла-сырэц, зробленая з сумесі гліны, гною, саломы або якіх-н. валакністых матэрыялаў.

|| прым. саманны, ✂.

саманабыты, ✂.

Не спадчынны, набыты асабіста, на свае сродкі.

саманаводны, ✂, (спец.).

Які аўтаматычна наводзіцца на цэль.

• Саманаводная ракета.

саманадзейны, ✂.

Празмерна ўпэўнены ў самім сабе, які выражае такую празмерную ўпэўненасць.

• С. чалавек.
• С. адказ.

|| наз. саманадзейнасць, ✂.

саманазва, ✂, ж.

Імя, якім які-н. народ называе сам сябе.

саманарыхтоўка, ✂, ж.

Нарыхтоўка чаго-н. (паліва, сыравіна і пад.) самім спажыўцом, мясцовымі арганізацыямі.

самапавага, ✂, ж.

Павага да самога сябе.

самападман, ✂, м.

Абман самога сябе, унушэнне сабе таго, чаго няма ў сапраўднасці.