Verbum

загнаіць, ✂; зак. (разм.).

Даць чаму-н. загнаіцца.

• З. рану.

|| незак. загнойваць, ✂.

загнаць, ✂; зак.

1. Гонячы, прымусіць увайсці куды-н., змясціцца дзе-н.

   • З. кароў у хлеў.
   • З. мяч у вароты.

2. Тое, што і забіць 1 (у 4 знач. і разм.).

   • З. цвік у сцяну.

3. Замучыць хуткай яздой, гонкай.

   • З. каня.
   • З. звера.

4. Тое, што і прадаць (у 1 знач. і разм.).

   • З. боты на рынку.

|| незак. заганяць, ✂.

|| наз. загон, ✂.

• Паляванне загонам.

загневацца, ✂; зак. (разм.).

Прыйсці ў гнеў, пачаць гневацца.

загнет, ✂, м.

Ямка з левага або правага боку прыпечка, куды заграбаюць жар.

загнісціся, ✂; зак.

Пачаць гнісці; падгніць.

• Капуста загнілася.

|| незак. загнівацца, ✂.

|| наз. загніванне, ✂.

• Маральнае з. (перан. разлажэнне, заняпад).

загнуцца, ✂; зак.

1. Сагнуцца, падвярнуцца краем, канцом.

   • Край старонкі загнуўся.

2. Памерці (разм., груб.).

   • Падхапіў запаленне лёгкіх, ледзь не загнуўся.

|| незак. загібацца, ✂ і загінацца, ✂.

загнуць, ✂; зак.

1. Згінаючы, завярнуць, падвярнуць канец, край чаго-н.

   • З. канцы дроту.
   • З. палец.

2. Ідучы, завярнуць убок (разм.).

   • З. за вугал.

3. перан., што і без дапаўнення. Сказаць (што-н. рэзкае, грубае, недарэчнае; разм.).

   • З. слоўца.
   • Вы тут, мусіць, крышку загнулі (перабольшылі, сказалі няпраўду).

|| незак. загібаць, ✂ і загінаць, ✂.

загон​¹, ✂, м.

1. Паласа, участак ворнай зямлі, поля.

   • Узараць з.

2. Агароджанае пад адкрытым небам месца для жывёлы.

загон​², ✂, м.

1. гл. загнаць (у 1 знач.).

2. Ланцуг загоншчыкаў на паляванні.

   • Воўк прарваўся праз з.

◊

• У загоне (разм.) — у закінутым стане.

загоншчык, ✂, м.

Той, хто разам з другімі заганяе, гоніць звера на паляўнічых пры аблаве.

|| прым. загоншчыцкі, ✂.