Verbum

сума, ✂, ж.

1. Вынік складання дзвюх або некалькіх велічынь.

2. Агульная колькасць чаго-н.

   • С. ведаў.

3. Пэўная колькасць грошай.

   • Атрымаць значную суму грошай.

◊

• Кругленькая сума (разм.) — пра вялікія грошы.

|| прым. сумавы, ✂.

сумаваць, ✂; незак.

1. Знаходзіцца ў стане суму.

   • Недзе далёка сумуе гаротная матка.

2. па кім-чым. Адчуваць душэўны неспакой; журыцца, тужыць.

   • С. па сыне.
   • С. па рабоце.
   • Летам у вёсцы с. няма калі.

сумарны, ✂, ж. (кніжн.).

1. Які з’яўляецца сумай чаго-н., атрыманы ў выніку складання.

   • Сумарныя паказчыкі.

2. перан. Абагульнены, неканкрэтызаваны агляд падзей.

|| наз. сумарнасць, ✂.

сумбур, ✂, м.

Поўная неразбярыха, адсутнасць парадку, блытаніна.

• У справах панаваў с.
• С. у галаве.

сумбурны, ✂.

Пазбаўлены парадку; блытаны, хаатычны.

• Сумбурнае паведамленне.

|| наз. сумбурнасць, ✂.

сумежнік, ✂, м.

Прадпрыемства, звязанае з іншым у вырабе тавараў.

• Заводы-сумежнікі.

сумежны, ✂.

Які знаходзіцца непасрэдна побач; суседні.

• С. ўчастак бульбы.
• Сумежныя галіны навукі (цесна звязаныя).

|| наз. сумежнасць, ✂.

сумесны, ✂.

Які ажыццяўляецца разам; агульны.

• Сумесная апрацоўка зямлі.
• Сумесна (прысл.) абмеркаваць план.

|| наз. сумеснасць, ✂.

сумесь, ✂, ж.

1. Спалучэнне чаго-н. рознага, разнароднага.

   • С. араматаў.
   • С. розных гатункаў вішні.

2. Мешаніна розных рэчываў, прадметаў.

   • С. пяску і гліны.

|| прым. сумесевы, ✂.

• Сумесевая пража.

сумецца, ✂; зак.

Збянтэжыцца; разгубіцца.

• С. ад нечаканасці.