Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

самавыхваленне, , н.

Усхваленне, праслаўленне самога сябе, сваіх заслуг.

самагон, , м. і самагонка, , ж.

Самаробная гарэлка з хлеба, цукру, караняплодаў, садавіны і пад.

|| прым. самагонны, .

  • С. апарат.

самагоншчык, , м. (разм.).

Той, хто вырабляе самагонку.

|| ж. самагоншчыца, .

самагубны, .

  1. гл. самагубства.

  2. перан. Небяспечны, згубны для самога сябе (кніжн.).

    • С. ўчынак.
    • Самагубнае рашэнне.

|| наз. самагубнасць, .

самагубства, , н.

Наўмыснае пазбаўленне сябе жыцця.

  • Пакончыць жыццё самагубствам.
  • Палітычнае с. (перан. дзеянні, учынак, якія вядуць да спынення сваёй палітычнай дзейнасці).

|| прым. самагубны, .

  • С. акт.

самадастатковы, .

  1. Дастатковы для задавальнення сваіх патрэбнасцей.

  2. Дастаткова значны сам па сабе, які мае зусім самастойнае значэнне.

    • Самадастатковая велічыня.

самадзейнасць, , ж.

  1. Праяўленне асабістага пачыну ў якой-н. справе.

  2. Непрафесійная тэатральна-мастацкая дзейнасць, выступленні асоб, якія не з’яўляюцца артыстамі.

    • Мастацкая с.

самадзейны, .

Які-дзейнічае самастойна, уласнымі творчымі сіламі, па ўласнаму пачыну.

  • Самадзейнае мастацтва.
  • С. харавы калектыў.

самадзелка, , ж. (разм.).

Самаробная рэч.

самадзельны, (разм.).

Самаробны, зроблены хатнімі сродкамі.

  • С. радыёпрыёмнік.