Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

троны, .

Ручка нажа, відэльца і пад.

троп, , м. (спец.).

Слова або зварот, якія ўжыв. ў пераносным, алегарычным значэнні.

  • Паэтычныя тропы.

|| прым. трапічны, .

тропік, , м.

  1. Уяўны круг, які праходзіць паралельна экватару на адлегласці 23°27’ на поўнач або на поўдзень ад яго.

    • Т. Казярога.
    • Т. Рака.
  2. Гарачы пояс зямнога шара, размешчаны паміж экватарам і гэтым кругам.

|| прым. трапічны, .

  • Трапічная спёка.

трос, , м.

Канат з пянькі або са стальнога дроту.

|| прым. тросавы, .

трох...

Першая частка складаных слоў са знач.:

  • 1) які змяшчае тры якіх-н. адзінкі, які складаецца з трох адзінак, напр. трохгаловы, трохгранны, трохдзённы, трохколавы, трохмесны, трохпакаёвы, трохствольны, трохступеньчаты, трохтактны, трохфазны, трох’ярусны;
  • 2) які мае адносіны да трох, напр. трохгадзінны (поезд).

трохборац, , м.

Спартсмен, які ўдзельнічае ў трохбор’і.

|| ж. трохборка, .

трохбор’е, , н.

Спартыўнае спаборніцтва па трох відах спорту ці па трох відах практыкаванняў у адным відзе спорту.

  • Лёгкаатлетычнае т.

трохвёрстка, , ж.

Геаграфічная карта, якая мае маштаб тры вярсты ў цалі.

трохвугольнік, і трыкутнік, , м.

  1. Геаметрычная фігура, абмежаваная трыма прамымі лініямі, якія перасякаюцца і ўтвараюць тры ўнутраныя вуглы, а таксама ўсякі прадмет такой формы.

  2. Музычны ўдарны інструмент з загнутага металічнага прута ў форме трохвугольніка.

    • Сярод удараў бубна і талерак меладычна звінеў стальны т.

трохвугольны, і трыкутны, .

Які мае тры вуглы, у форме трохвугольніка.

  • Трохвугольная пляцоўка.
  • Трохвугольная піраміда.