Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

знішчальны, .

  1. Вялікай разбуральнай сілы; які вядзецца з мэтай разбурэння, знішчэння.

    • Адкрыць з. агонь па ворагу.
    • Знішчальная вайна.
  2. Прызначаны для знішчэння караблёў і авіяцыі праціўніка, для барацьбы з дыверсантамі і пад.

    • Знішчальная авіяцыя.
    • З. батальён.
  3. перан. Рэзкі, бязлітасны, які выяўляе пагарду, нянавісць.

    • Знішчальная крытыка.
    • З. позірк.

|| наз. знішчальнасць, .

знішчыцца, ; зак.

Спыніць сваё існаванне, ліквідавацца, знікнуць.

|| незак. знішчацца, .

|| наз. знішчэнне, .

знішчыць, ; зак.

  1. Спыніць існаванне каго-, чаго-н., ліквідаваць.

    • З. прусакоў.
    • З. недахопы.
  2. Разграміць.

    • З. варожыя ўмацаванні.

|| незак. знішчаць, .

|| наз. знішчэнне, .