Verbum

спічак, ✂, м.

1. Верхняя завостраная частка чаго-н.

   • С. яліны.

2. Вузкая высокая надбудова пірамідальнай або канічнай формы на будынку; шпіль.

   • С. касцёла.

3. Плоскае выгнутае шыла для пляцення лапцей.

   • Дзед спрытна трымаў с. у руцэ.

спічасты, ✂.

З вострым верхам або канцом.

• Спічастая вежа.

|| наз. спічастасць, ✂.

сплавіцца, ✂; зак.

1. Злучыцца шляхам плаўлення.

2. перан. Аб’яднацца ў непадзельнае цэлае; злучыцца.

   • Рэальнасць і ўспаміны сплавіліся ў адно.

|| незак. сплаўляцца, ✂.

сплавіць​¹, ✂; зак.

1. Злучыць шляхам плаўлення.

2. перан. Аб’яднаць у непадзельнае цэлае.

   • Пісьменнік спрабуе с. рысы розных асоб у адзіным вобразе.

|| незак. сплаўляць, ✂.

|| наз. сплаўка, ✂.

сплавіць​², ✂; зак.

1. Адправіць па цячэнню ракі.

   • С. лес.

2. перан. Пазбавіцца ад каго-, чаго-н. (разм.).

   • С. непатрэбныя рэчы.
   • С. няпрошаных гасцей.

|| незак. сплаўляць, ✂.

|| наз. сплаў, ✂.

|| прым. сплаўны, ✂.

• С. лес.
• Сплаўная рака.

сплаў, ✂, м.

Сумесь, злучэнне двух або некалькіх плаўкіх цел (звычайна металаў).

• С. медзі з нікелем.

сплаўляцца, ✂; незак.

Перамяшчацца, адпраўляцца па цячэнню ракі.

• Па рэчцы сплаўляецца вясной лес.

сплаўшчык, ✂, м.

Рабочы, які сплаўляе лес.

|| ж. сплаўшчыца, ✂.

сплескваць, ✂; незак.

Тое, што і пляскаць.

|| зак. спляскаць, ✂.

сплесці, ✂; зак.

1. гл. плесці.

2. Злучыць, умацаваць канцы чаго-н. пляценнем.

   • С. вянок.
   • С. кошык.

3. перан. Цесна злучыўшы, счапіць.

   • С. рукі.

|| незак. сплятаць, ✂.

|| наз. спляценне, ✂ і сплятанне, ✂.