Verbum

смак, ✂, м.

1. Адно са знешніх адчуванняў чалавека, органам якога з’яўляецца слізістая абалонка языка і ротавая поласць.

2. Адчуванне на языку, у роце або ўласцівасць ежы, якая з’яўляецца крыніцай гэтага адчування.

   • Кіслы на с. яблык.

3. перан. Сэнс, цікавасць, вастрыня чаго-н.

   • У гэтым эпізодзе ўвесь с. анекдота.
   • Ён адчуваў с. у працы.

|| прым. смакавы, ✂.

смакаваць, ✂; незак.

1. Есці або піць паволі, з асалодай, каб адчуць смак (у 1 знач.).

   • С. кляновы сок.

2. Есці ці піць на пробу; каштаваць.

   • С. кожны глыток.

3. перан. Успрымаць, адчуваючы асаблівае задавальненне, цешыцца, радавацца чым-н.

   • С. апошнія навіны.

|| наз. смакаванне, ✂.

смаката, ✂, ж. (разм.).

Што-н. вельмі смачнае.

• Не бліны, а с!

смакоўніца, ✂, ж.

Паўднёвае дрэва сямейства тутавых з цвёрдай драўнінай і пладамі ў выглядзе ягад з вінным смакам, інжыр.

|| прым. смакоўнічны, ✂.

смактаць, ✂; незак.

1. Губамі і языком уцягваць у рот (вадкае).

   • С. малако.
   • С. матчыны грудзі (карміцца мацярынскім малаком).

2. Пра насякомых і некаторых жывёлін: усмоктваць у сябе што-н. вадкае пры дапамозе спецыяльных органаў.

   • Авадні смокчуць каня.
   • С. кроў з каго-н. (таксама перан. тое, што і піць чыю-н. кроў).

3. Трымаць у роце, размінаючы, размякчаючы губамі, языком.

   • С. цукар.

4. Трымаючы што-н. у роце і змочваючы слінай, рабіць смактальныя рухі языком і губамі.

   • С. соску.
   • С. лапу.
   • С. люльку (курыць).

5. перан., звычайна безас. Выклікаць тупы боль.

   • Смокча пад грудзямі.

|| наз. смактанне, ✂.

|| прым. смактальны, ✂.

смала, ✂, ж.

1. Ліпкі, здольны зацвердзяваць сок хваёвых і некаторых іншых раслін.

   • Яловая с.
   • Прыстаў як с. (разм.).
   • Сінтэтычныя смолы (сінтэтычныя палімеры, здольныя пры перапрацоўцы ў выніку ацвярдзення ператварацца ў няплаўкія і нерастваральныя рэчывы).

2. перан. Прыставала, той, хто ліпне, прыстае да каго-н. (разм.).

|| ласк. смолка, ✂.

|| прым. смаляны, ✂.

• С. завод.
• Смаляныя шпалы (апрацаваныя смалой).

смалакур, ✂, м.

Спецыяліст па смолакурэнню.

смалакурня, ✂, ж.

Смалакурнае прадпрыемства.

смалісты, ✂.

1. Які змяшчае ў сабе многа смалы.

   • Смалістая сасна.

2. Які пахне смалой, насычаны смаляным водарам.

   • С. пах у лесе.
   • Смалістае паветра.

3. Які складаецца з хваёвых дрэў (пра лес).

   • С. бор.

4. Бліскучы і чорны (пра валасы).

|| наз. смалістасць, ✂.

смаліць​¹, ✂; незак.

1. Насычаць смалой.

   • С. канат.

2. Мазаць паверхню чаго-н. смалой.

   • С. шпалы.
   • С. лыжы.

|| зак. высмаліць, ✂, абсмаліць, ✂ і асмаліць, ✂.

|| наз. смаленне, ✂ і смолка, ✂.