Verbum

летні, ✂ (разм.).

Цеплаваты, хатняй тэмпературы (пра ваду).

• Мыцца летняй вадой.

летнік​¹, ✂, м., зб.

Адналетняя дэкаратыўная садовая расліна.

летнік​², ✂, м. (разм.).

Лёгкі летні пінжак або жакетка.

летнік​³, ✂, м.

Дарога, якой ездзяць толькі летам.

летуценіць, ✂; незак.

Тое, што і летуцець.

летуценне, ✂, н.

1. гл. летуцець.

2. Мара пра што-н. прывабнае, жаданае.

   • Рамантычнае л.

летуценнік, ✂, м.

Той, хто схільны да летуцення, аддаецца летуценням.

|| ж. летуценніца, ✂.

летуценны, ✂.

1. Які мае схільнасць да летуцення, звязаны з летуценнем.

   • Летуценная ўсмешка.

2. Створаны ўяўленнем, марай; фантастычны.

   • Летуценнае шчасце.

|| наз. летуценнасць, ✂.

летуцець, ✂; незак.

Аддавацца марам, марыць.

• Л. аб шчаслівых днях дзяцінства.

|| наз. летуценне, ✂.

леў​¹, ✂, м.

Буйны драпежнік сямейства кашэчых з кароткай жаўтаватай поўсцю і пышнай грывай у самцоў.

• Рык ільва.

○

• Марскі леў — жывёліна сямейства ўшастых цюленяў.

|| прым. ільвіны, ✂ і львіны, ✂.

• Ільвіная доля (перан. самая большая частка чаго-н.).
• Ільвіны зеў (назва кветкі).