Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

лежабок, , м. (разм.).

Чалавек, які любіць доўга спаць, гультай.

лежань, , м. (разм.).

Абібок, гультай, лодар.

лежбішча, , н.

Месца на сушы, дзе ляжаць стайкамі некаторыя марскія жывёлы.

  • Л. марскіх коцікаў.

|| прым. лежбішчны, .

лежма:

  • лежма ляжаць (разм.) — доўга ляжаць, не ўстаючы.

лежня, , ж.

  1. гл. ляжаць.

  2. Тое, што і лежбішча.

лежыва, , н.

След ляжаўшага звера на траве.

  • Зайцава л.