Verbum

брыг, ✂, м.

Марское двухмачтавае паруснае судна 18—19 ст. з прамымі ветразямі.

брыга́да, ✂, ж.

1. Вайсковае злучэнне з некалькіх батальёнаў або палкоў, а ў флоце — з некалькіх аднатыпных суднаў.

   • Танкавая б.

2. Асабовы склад, які абслугоўвае цягнік.

   • Кандуктарская б.

3. Вытворчая група, а таксама наогул група, аб’яднаная якім-н. агульным заданнем, дзейнасцю.

   • Б. слесараў.
   • Палявая б.
   • Канцэртная б.

|| прым. брыгадны, ✂.

• Б. падрад.

брыгадзі́р, ✂, м.

1. Кіраўнік брыгады (у 2 і 3 знач.).

   • Калгасны б.

2. Ваенны чын у рускай арміі ў 18 ст., сярэдні паміж палкоўнікам і генералам.

|| прым. брыгадзірскі, ✂.

брыгадзі́рыха, ✂, ж. (разм.).

Жонка брыгадзіра.

брыганці́на, ✂, ж.

Двухмачтавае паруснае судна з прамымі ветразямі на насавой і касымі на кармавой мачтах.

брыда́, ✂, м.; ✂, ж., ✂ (разм.).

1. ж. Што-н. непрыемнае, брыдкае, паскуднае.

   • Снілася нейкая б., і цяпер яшчэ праціўна.
   • Наслухацца рознай брыды.

2. м. і ж. Пра каго-н. брыдкага, паскуднага, агіднага.

бры́джы, ✂, м.

Штаны асобага крою, вузкія ўніз ад калена (першапачаткова прызначаліся для верхавой язды).

бры́дзіцца, ✂; незак.

Адчуваць агіду да каго-, чаго-н. адмоўнага, брыдкага; гадзіцца.

брыдзі́ць, ✂; незак.

Рабіць брыдкім, непрыгожым.

• Гэта прычоска брыдзіць твой твар.

бры́дка, прысл.

1. Непрыгожа, агідна, пачварна.

2. Непрыстойна, гадка.

3. Амаральна, агідна.

   • Б. паводзіць сябе.

4. Дрэнна, кепска.

5. безас. у знач. вык. Сорамна.

   • Як табе не б.