Verbum

дружба, ✂, ж.

Блізкія адносіны, заснаваныя на ўзаемным давер’і, павазе, супольнасці інтарэсаў.

• Даўняя д.
• Д. народаў.

◊

• Не ў службу, а ў дружбу (разм.) — не па абавязку, а па сяброўскіх адносінах.

дружбак, ✂, м. (разм.).

Блізкі, шчыры сябар.

• Сяргей з Рыгорам даўнія дружбакі.

|| прым. дружбацкі, ✂.

дружка, ✂, ж.

Сяброўка маладой у час вясельнага абраду.

• Праксэда была за дружку ў Тэклі.

дружны, ✂.

1. Звязаны дружбай, узаемнай дапамогай, выручкай.

   • Д. калектыў.
   • Дружная сям’я.

2. Які адбываецца адначасова, сумесна, бурна.

   • Д. смех.
   • Дружныя апладысменты.
   • Дружная вясна.
   • Дружна (прысл.) ўзяцца за работу.

|| наз. дружнасць, ✂.

дружына, ✂, ж.

1. Узброены атрад пры князю ў старажытнай Русі.

   • Княжацкая д.

2. Добраахвотнае аб’яднанне людзей, створанае з якой-н. мэтай.

   • Піянерская д.
   • Пажарная д.

○

• Народная дружына — добраахвотная арганізацыя, якая дапамагае міліцыі ў ахове грамадскага парадку.

|| прым. дружынны, ✂.

• Д. эпас.

дружыннік, ✂, м.

Той, хто з’яўляецца членам дружыны.

• Дружыннікі князя Ігара.
• Дружыннікі сачылі за парадкам у парку.

|| ж. дружынніца, ✂.

дружыць, ✂; незак.

1. Быць у дружбе з кім-н., сябраваць.

   • Хлопцы дружаць з самага маленства.

2. перан., з чым. Любіць што-н., быць аматарам чаго-н.

   • Д. з кнігай.
   • Д. са спортам.

друз, ✂, м.

Раздробленае каменне, цэгла, якія ўжываюцца для дарожных або будаўнічых работ.

• Машыны вазілі цагляны д.

|| прым. друзавы, ✂.

друзачка, ✂, ж.

Маленькі асколак чаго-н. разбітага.

• Разбіць на друзачкі (разбіць на дробныя часцінкі).

друзлы, ✂.

Пазбаўлены пруткасці, рыхлы, вялы.

• Друзлыя мышцы.
• Друзлае цела.

|| наз. друзласць, ✂.