Verbum

дэфарма́цыя

(лац. deformatio)

1) змяненне формы і памераў цела пад уздзеяннем знешніх сіл (напр. д. тары пры пагрузцы, д. пазваночніка);

2) перан. непажаданае змяненне якіх-н уласцівасцей, уяўленняў, паняццяў (напр. д. асноўных прынцыпаў маралі).

дэфе́кт

(лац. defectus)

загана, недахоп (напр. тавар з дэфектам, д. вымаўлення).

дэфектало́гія

(ад лац. defectus = дэфект + гр. logos = навука)

навука, якая вывучае заканамернасці і асаблівасці развіцця дзяцей з фізічнымі і псіхічнымі недахопамі і пытанні іх навучання і выхавання.

дэфекты́ўны

(лац. defectivus)

які мае фізічныя або псіхічныя недахопы; ненармальны (напр. д-ае дзіця).

дэфілі́раваць

(фр. défiler)

1) урачыста праходзіць (на парадах, дэманстрацыях);

2) хадзіць туды-сюды, прагульвацца.

дэфіні́цыя

(лац. definitio)

кароткае азначэнне якога-н. паняцця з улікам найбольш істотных яго адценняў.

дэфіцы́т

(лац. deficit = нестае)

1) недахоп чаго-н., нястача (напр. д. тавараў);

2) страта, перавышэнне расходаў над даходамі (напр. бюджэтны д.).

дэфля́цыя

(лац. deflatio = здзіманне)

змяншэнне колькасці папяровых грошай, выпушчаных у перыяд інфляцыі.

дэфо́лт

(англ. default)

1) невыкананнне банкамі або ўрадам фінансавых плацяжоў;

2) спыненне выплаты працэнтаў па каштоўных паперах у перыяд ліквідацыі кампаніі.