Verbum

дэба́ты

(фр. débats)

спрэчкі, абмен думкамі па якіх-н. пытаннях на сходзе, пасяджэнні.

дэбашы́р

(фр. débaucheur)

той, хто ўчыняе дэбошы; буян, скандаліст.

дэбі́л

(н.-лац. debil, ад лац. debilis = слабы)

1) чалавек з лёгкай формай прыроджанай псіхічнай непаўнацэннасці;

2) перан., разм. дурань, тупіца.

дэбіто́р

(лац. debitor)

даўжнік прадпрыемства, установы, арганізацыі (параўн. крэдытор).

дэбо́ш

(фр. débauche)

скандал з шумам і бойкай.

дэбю́т

(фр. début)

1) першае выступленне на сцэне або на новай арэне дзейнасці (напр. д. спявачкі, літаратурны д.);

2) пачатак шахматнай або шашачнай партыі (параўн. гамбіт, мітэльшпіль, эндшпіль).

дэвальва́цыя

(фр. dévaluation)

1) паніжэнне залатога забеспячэння грашовай адзінкі краіны або паніжэнне яе курсу ў адносінах да валют іншых краін (проціл. рэвальвацыя);

2) перан. абясцэньванне ў маральным плане (напр. д. сяброўскіх пачуццяў).

дэві́з

(фр. devise)

1) кароткая фраза, у якой выражаецца кіроўная ідэя паводзін або дзейнасці (напр. наш д. — клопат аб чалавеку);

2) слова або выраз, якія аўтар ставіць на творы замест свайго імя на закрытым конкурсе.

дэві́за

(фр. devise)

плацежны сродак (вэксаль, чэк, акрэдытыў і г. д.), выражаны ў замежнай валюце для міжнародных разлікаў.

дэгенера́т

(лац. degeneratus = які вырадзіўся)

чалавек з адзнакамі фізічнага або псіхічнага выраджэння.