Verbum

дэкара́цыя

(фр. décoration, ад лац. decorare = упрыгожваць)

1) мастацкае афармленне сцэны для паказу месца і абставін тэатральнага дзеяння;

2) перан. што-н. паказное, штучнае, што служыць для прыкрыцця недахопаў, непрывабнай сутнасці чаго-н.

дэклама́цыя

(лац. declamatio)

1) выразнае чытанне мастацкіх твораў;

2) перан. штучна ўзнёслая манера гаварыць.

дэклараты́ўны

(лац. declarativus)

1) які мае форму дэкларацыі 1; урачысты (напр. д-ая заява);

2) галаслоўны (напр. д-ыя абяцанні).

дэклара́цыя

(лац. decloratio = заява, аб’ява)

1) афіцыйная або ўрачыстая, праграмная заява, а таксама дакумент, у якім яна выкладзена (напр. урадавая д., д. правоў чалавека);

2) заява падаткаплацелыпчыка і некаторых катэгорый дзяржаўных служачых пра характар і памер даходаў, маёмаснае становішча;

3) заява асобы, якая перасякае граніцу, пра наяўнасць і колькасць у яе рэчаў, каштоўнасцей, валюты.

дэкласава́ны

(фр. déclassé)

які страціў сувязь са сваім сацыяльным класам, не ўдзельнічае ў грамадскай вытворчасці, апусціўся ў маральных адносінах.

дэко́дэр

(англ. decoder, ад лац. de = ад, з + codex = кніга)

1) тое, што і дэшыфратар;

2) пераключальнае ўстройства ў каляровых тэлевізарах для пераўтварэння відэасігналаў з адной тэлесістэмы ў другую.

дэко́р

(фр. décor, ад лац. decorare = упрыгожваць)

сукупнасць дэкаратыўных элементаў у архітэктуры.

дэко́рт

(ням. Dekort)

скідка з цаны тавару за датэрміновую яго аплату або за больш нізкую якасць у параўнанні з умовамі здзелкі.

дэко́рум

(лац. decorum = прыстойнасць)

знешняя прыстойнасць; адпаведныя займаемай пасадзе абставіны.

дэкрэ́т

(фр. décret, ад лац. decretum)

пастанова вярхоўнай улады, якая мае сілу закона.