Verbum

хамеро́пс

(н.-лац. chamaerops, ад гр. chamai = на зямлі + rops = куст)

пальма з веерападобным лісцем, пашыраная ў Зах. Міжземнамор’і; дае валакно, з якога вырабляюць канаты, вяроўкі; вырошчваецца як дэкаратыўная ў Крыме, на Каўказе.

хамесіфо́н

(н.-лац. chamaesiphon)

аднаклетачная сіне-зялёная водарасць сям. хамесіфонавых, якая пашырана пераважна ў стаячых і праточных прэсных водах, бедных пажыўнымі рэчывамі.

хамефі́ты

(ад гр. chamai = на зямлі + -фіты)

расліны, пупышкі ўзнаўлення якіх размешчаны каля паверхні глебы і часта зімуюць пад снегам; характэрны для халоднага клімату (напр. брусніцы, чарніцы, чабор звычайны, барвенак малы).

хамсі́н

(ар. chamsm)

сухі, гарачы паўднёвы вецер на паўночным усходзе Афрыкі, які прыносіць многа пяску і пылу.

хан

(цюрк. chan)

тыгул феадальнага правіцеля ў некаторых цюркскіх і мангольскіх народаў у сярэднія вякі.

ханатры́хі

(н.-лац. chonotricha)

падклас раснічных інфузорый, эктакаменсалы марскіх і прэснаводных вышэйшых ракападобных.

хандра́

[ад гр. (hypo)chondria = вантробы]

маркотны, сумны настрой; туга.

хандрабла́сты

(ад гр. chondros = храсток + -бласты)

клеткі, якія ўдзельнічаюць у перыферычным росце храстка.

хандрало́гія

(ад гр. chondros = храсток + -логія)

вучэнне пра храсткі.

хандрафо́ры

(н.-лац. chondrophora)

атрад марскіх кішачнаполасцевых жывёл падкласа гідроідных; прадстаўлены адзіночнымі буйнымі плаваючымі паліпамі, на якіх развіваюцца дробныя паліпы і медузы.