Verbum

ха́лі-га́лі

(англ. hully-gully)

групавы амерыканскі бальны танец, які мае шматлікія варыянты кампазіцый, а таксама музыка да гэтага танца.

халкалі́т

(ад гр. chalkos = медзь + -літ)

тое, што і энеаліт.

халту́ра

(с.-лац. chartularium = памінальны спіс нябожчыкаў)

1) пабочны, звычайна лёгкі заработак;

2) нядобрасумленная, неахайная, выкананая без ведання справы работа.

халцэдо́н

(гр. chalkedon)

мінерал класа сілікатаў, валакністая разнавіднасць кварцу, вядомы разнавіднасці — чырвоны х. (карнеол), зялёны (хрызапраз, геліятроп), буры (сардэр), паласаты (агат, онікс, сердалік) і інш. ; паўкаштоўны камень.

хальказі́н

(ад гр. chalkos = медзь)

мінерал класа сульфідаў свінцова-шэрага колеру з металічным бляскам; руда для атрымання медзі.

халькапіры́т

(ад гр. chalkos = медзь + пірыт)

мінерал класа сульфідаў латунна-жоўтага колеру з металічным бляскам; медны калчадан.

хальцы́ды

(н.-лац. chalcidoidea)

надсямейства насякомых атрада перапончатакрылых; большасць унутраныя або вонкавыя паразіты насякомых і павукоў, ёсць шкоднікі раслін, многія яйцаеды выкарыстоўваюцца ў біялагічнай барацьбе са шкоднікамі сельскагаспадарчых культур.

хамамі́ла

(н.-лац. chamomilla)

травяністая расліна сям. складанакветных з перыстым лісцем і белымі або жоўтымі кветкамі ў кветкавых кошыках, пашыраная ў Еўразіі і Афрыцы; расце каля жылля, у пасевах, абапал дарог, лекавая.

хама́рбія

(н.-лац. hammarbya)

травяністая расліна сям. ятрышнікавых з дробнымі жаўтавата-зялёнымі кветкамі ў гронках, пашыраная ва ўмерана халодных зонах; на Беларусі трапляецца рэдка на тарфяных балотах.

хамелео́н

(лац. chamaeleon, ад гр. chamaileon)

1) паўзун атрада яшчарак, здольны мяняць афарбоўку скуры пры раздражненні, перамене колеру навакольнага асяроддзя і г. д.;

2) перан. чалавек, які лёгка мяняе свае погляды ў залежнасці ад абставін.