Verbum

хранагра́ма

(ад храна- + -грама)

лацінскі верш, у якім вялікія літары падабраны з рымскіх лічбаў так, што ўтвараюць год падзеі, якая апісваецца ў творы.

хранагра́фія

(гр. chronographia)

1) паслядоўнае ў часе апісанне падзей;

2) гістарычны твор, дзе матэрыял пададзены ў каляндарнай паслядоўнасці.

храназо́на

(ад храна- + зона)

падраздзяленне агульнай стратыграфічнай шкалы, падпарадкаванае геалагічнаму ярусу.

храна́ксія

(ад храна- + гр. aksia = вартасць, працягласць)

мінімальны час, за які электрычны ток пэўнай сілы павінен уздзейнічаць на жывую тканку, каб выклікаць фізіялагічную рэакцыю.

храналагіза́цыя

(ад храналогія)

устанаўленне часу існавання чаго-н.

хранало́гія

(лац. chronologia, ад гр. chronos = час + logos = вучэнне)

1) дапаможная гістарычная дысцыпліна, што ўстанаўлівае гістарычныя даты, час з’яўлення дакументаў і інш.;

2) пералік падзей у парадку іх паслядоўнасці ў часе;

3) паслядоўнасць з’яўлення чаго-н. у часе.

хранаско́п

(ад храна- + -скоп)

прыбор для вымярэння надзвычай малых прамежкаў часу (да адной тысячнай долі секунды).

хрангка́льны

(ад хроніка)

які мае адносіны да хронікі, змяшчае ў сабе хроніку, з’яўляецца хронікай; дакументальна дакладны.

хранікёр

(фр. chroniquer)

супрацоўнік газеты, радыёвяшчання, часопіса, які дае інфармацыю ў аддзел хронікі.

храні́чны

(гр. chronikos)

зацяжны, пастаянны; такі, які цягнецца доўгі час (напр. х-ая хвароба).