Verbum

ёт

(гр. iota = ёта)

лінгв. нескладовы шчылінны сярэднеязычны санант, які прымыкае да папярэдняга гука і ў транскрыпцыі абазначаецца знакам «J».

ёта

(гр. iota)

літара грэчаскага алфавіта (I), якая абазначае гук «і»;

нінаёту — ані, ніколькі.

ёта́цыя

(ад ёт)

лінгв. з’яўленне зычнага гука ёт у пачатку слова перад галосным або ў сярэдзіне слова паміж галоснымі гукамі.

ёўня

(літ. jáuja)

будыніна з печкай для прасушвання снапоў перад малацьбой (звычайна пад тым жа дахам, што і ток).