Verbum

хет-тры́к

(англ. hat trick);

зрабіць х. — тройчы ў адной гульні (хакеі, футболе) паразіць вароты праціўніка адным і тым жа гульцом.

хі́джра

гл. гіджра.

хіенадо́кса

(н.-лац. chionodoxa)

цыбульная расліна сям. лілейных з падоўжаным лісцем і блакітнымі кветкамі ў гронках, пашыраная ў Малой Азіі і на востраве Крыт, на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

хіёнасфе́ра

(ад гр. chion = снег + сфера)

слой атмасферы, у сярэдзіне якога магчымы пастаянны дадатны баланс цвёрдых атмасферных ападкаў.

хіёнафі́лы

(ад гр. chion = снег + -філ)

расліны і жывёлы, якія засяляюць вобласці з глыбокаснежнымі зімамі і маюць характэрныя прыстасаванні для пражывання ў гэтых умовах.

хі́ладус

(н.-лац. chilodus)

рыба атрада карпападобных, якая пашырана ў стаячых вадаёмах на поўначы Паўд. Амерыкі; вядома як акварыумная.

хілако́рус

(н.-лац. chiloconis)

жук сям. божых каровак; жыве ў лясах на лісцевых дрэвах і кустах; драпежнік какцыдаў, пераважна шчытовак (выкарыстоўваецца ў біялагічнай барацьбе з імі).

хіласцы́фус

(н.-лац. chiloscyphus)

пячоначны мох сям. сафакалеевых, які трапляецца на вільготнай глебе ў лясах, на балотах, на гнілой драўніне.

хі́лер

(англ. healer = лекар)

урач, які лечыць біятокамі, малітвамі, замовамі, а таксама аперацыямі без хірургічных інструментаў (параўн. экстрасэнс).

хілёбіус

(н.-лац. hylobius)

жук сям. даўганосікаў, які пашыраны ў лясах; шкодзіць маладым хваёвым культурам.