Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

удра́ть сов., разг. уцячы́, мног. паўцяка́ць.

удружа́ть несов., разг.

1. удру́жваць;

2. ирон. удру́жваць, узы́чваць, рабі́ць ла́ску; см. удружи́ть;

удружи́ть сов., разг.

1. удружы́ць;

2. ирон. удружы́ць, узы́чыць, зрабі́ць ла́ску;

ну и удружи́л он мне свои́м непро́шенным непро́шеным вмеша́тельством ну і ўдружы́ў (зрабі́ў ла́ску) ён мне сваі́м няпро́шаным умяша́ннем.

удруча́ть несов. гнясці́, прыгнята́ць, прыгне́чваць; (печалить) засмуча́ць, засму́чваць;

э́ти обстоя́тельства в осо́бенности удруча́ли его́ гэ́тыя абста́віны асаблі́ва гнялі́ (прыгнята́лі, прыгне́чвалі, засмуча́лі, засму́чвалі) яго́;

удруча́ться засмуча́цца, засму́чвацца;

удруча́ющий

1. прич. які́ (што) гняце́, які́ (што) прыгнята́е, які́ (што) прыгне́чвае; які́ (што) засмуча́е, які́ (што) засму́чвае; см. удруча́ть;

2. прил. засмуча́льны; (тягостный, гнетущий) ця́жкі, гнятлі́вы;

удруча́ющий вид засмуча́льны вы́гляд;

удруча́ющая тишина́ ця́жкая (гнятлі́вая) цішыня́;

удруче́ние ср., см. удручённость;

удручённо нареч. прыгне́чана; засму́чана;

удручённость прыгне́чанасць, -ці ж.; (опечаленность) засму́чанасць, -ці ж.;

удручённый прич., прил. прыгне́чаны; (опечаленный) засму́чаны;

удручённое состоя́ние прыгне́чаны (засму́чаны) стан;

удручённый челове́к прыгне́чаны (засму́чаны) чалаве́к;

удручённый взгляд засму́чаны по́зірк;