удуша́ть несов., прям., перен. душы́ць, заду́шваць; уду́шваць;
удуша́ться страд. душы́цца, заду́швацца; уду́швацца;
удуша́ющий
1. прич. які́ (што) ду́шыць, які́ (што) заду́швае; які́ (што) уду́швае;
2. прил. заду́шлівы; уду́шлівы;
удуше́ние задушэ́нне, -ння ср.; удушэ́нне, -ння ср.; неоконч. душэ́нне, -ння ср.; заду́шванне, -ння ср.; уду́шванне, -ння ср.;
удушённый заду́шаны; уду́шаны;
удуши́ть сов. задушы́ць; удушы́ць.
уду́шливо нареч. заду́шліва; уду́шліва;
уду́шливость заду́шлівасць, -ці ж.; уду́шлівасць, -ці ж.;
уду́шливый в разн. знач. заду́шлівы; уду́шлівы;
уду́шливые га́зы уду́шлівыя га́зы;
уду́шливый во́здух заду́шлівае (уду́шлівае) паве́тра;
уду́шливая среда́ перен. уду́шлівае асяро́ддзе.
уду́шье мед. уду́шша, -шша ср.;
припа́док уду́шья прыпа́дак уду́шша.