Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

устла́ться усла́цца.

у́стно нареч. ву́сна.

у́стно-разгово́рный ву́сна-размо́ўны.

у́стный ву́сны;

у́стная слове́сность ву́сная наро́дная тво́рчасць, фалькло́р.

усто́и мн., перен., книжн. асно́вы, род. асно́ў.

усто́й м.

1. стр. апо́ра, -ры ж., усто́й, -то́я м.;

2. (на молоке) разг. вяршо́к, -шка́ м.

усто́йчивость усто́йлівасць, -ці ж.; ста́ласць, -ці ж., трыва́ласць, -ці ж.;

усто́йчивый в разн. знач. усто́йлівы; (об убеждениях, взглядах — ещё) ста́лы, трыва́лы;

усто́йчивая опо́ра усто́йлівая апо́ра;

усто́йчивая валю́та усто́йлівая валю́та;

усто́йчивые взгля́ды усто́йлівыя (ста́лыя, трыва́лыя) по́гляды;

усто́йчивое равнове́сие физ. усто́йлівая раўнава́га.

устоя́вшийся

1. прич. які́ (што) устая́ўся;

2. прил. (о жидкости) усто́яны;

3. прил., перен. ста́лы;

устоя́вшийся хара́ктер ста́лы хара́ктар.

устоя́ть сов.

1. в разн. знач. усто́яць, устая́ць;

устоя́ть на нога́х усто́яць (устая́ць) на нага́х;

устоя́ть на горя́чем песке́ усто́яць (устая́ць) на гара́чым пяску́;

2. перен. устая́ць;

устоя́ть пе́ред тру́дностями устая́ць пе́рад ця́жкасцямі;