Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

уста́вленный

1. уста́ўлены; расста́ўлены;

2. заста́ўлены, мног. пазастаўля́ны, уста́ўлены;

3. утаро́плены; см. уста́вить;

уставля́ть несов.

1. (кого, что) разг. устаўля́ць; (расставлять) расстаўля́ць;

2. (кем, чем) застаўля́ць; устаўля́ць;

3. (устремлять) разг. утаро́пліваць;

уставля́ться

1. (размещаться, умещаться) разг. размяшча́цца, умяшча́цца;

2. (оказываться заставленным чем-л.) разг. застаўля́цца, устаўля́цца;

3. (глазами, взором) разг. утаро́плівацца;

4. (устанавливаться, утверждаться) прост. устана́ўлівацца, нала́джвацца, усталёўвацца;

5. страд. устаўля́цца; расстаўля́цца; застаўля́цца; утаро́плівацца; см. уставля́ть.

уста́вныйI (к уста́вI) стату́тны.

уста́вныйII (к уста́вII) уста́ўны;

уста́вное письмо́ уста́ўнае пісьмо́.

уста́ивать несов., в разн. знач. усто́йваць;

уста́иваться в разн. знач. усто́йвацца; (отстаиваться) адсто́йвацца.

уста́ло нареч. сто́млена, змо́рана;

уста́лость

1. сто́мленасць, -ці ж., сто́ма, -мы ж., змо́ранасць, -ці ж., змо́ра, -ры ж.;

2. (о металле) сто́мленасць, -ці ж.;

уста́лость мета́лла сто́мленасць мета́лу;

уста́лый прям., перен. сто́млены, змо́раны.