beréchtigen
vt (zu D) дава́ць (каму-н.) пра́ва, упаўнава́жваць (на што-н.)
beréchtigt
a
1) які́ ма́е пра́ва, правамо́цны
2) абгрунтава́ны
Beréchtigung
f -, -en (zu D) пра́ва, паўнамо́цтвы, падста́вы
nicht óhne ~ — з пэўнымі падста́вамі
dies hat tíefe ~ — гэ́та ца́лкам апраўда́на
beréden
1.
vt
1) абмярко́ўваць
2) абгаво́рваць (каго-н.)
3) угаво́рваць, падгаво́рваць, падбухто́рваць
er ist leicht zu ~ — яго́ лёгка ўгавары́ць
2.
(sich)
ра́іцца, дамаўля́цца
Berédsamkeit
f - красамо́ўства; гаварлі́васць
berédt
a гаваркі́, красамо́ўны (тс. перан.)
berégnen
vt араша́ць; абпы́рскваць
Beréich
m -(e)s, -e галіна́, сфе́ра; дыяпазо́н; кампетэ́нцыя
das liegt áußer méinem ~ — гэ́та не ў маёй кампетэ́нцыі
im ~ der Stadt — у ме́жах го́рада
beréichern
1.
vt (mit D) узбагача́ць (чым-н.)
2.
(sich)
(an D) багаце́ць, нажыва́цца (на чым-н.)
Beréifung
f -, -en шы́на (аўтамабільная)