vermögen
vt магчы́, мець магчы́масць
ich vermág hier nichts (zu tun) — я нічо́га тут не магу́ зрабі́ць
er vermág mich nicht zu überzéugen — ён не мо́жа мяне́ перакана́ць
er hat sie zu bewégen vermócht… — яму́ ўдало́ся ўгавары́ць іх [яе́] (зрабіць што-н.)
Vermögen
n
1) -s, - бага́цце, маёмасць
ein ~ máchen, zu ~ kómmen* — разбагаце́ць, сабра́ць бага́цце
2) здо́льнасць
das geht über mein ~ — гэ́та вышэ́й за мае́ сі́лы
nach béstem ~ — па ме́ры сіл і магчы́масцей
vermögend
a
1) замо́жны, бага́ты
2) здо́льны (што-н. зрабіць); уплыво́вы
viel ~ — ве́льмі ўплыво́вы
vermögenslos
a які́ не ма́е маёмасці, незамо́жны, небага́ты
Vermögensteuer, Vermögenssteuer
f -, -n пада́так на маёмасць
vermúmmen
1.
vt заху́тваць, пераапрана́ць (дзеля маскіроўкі)
2.
(sich) заху́твацца, маскірава́цца
vermúrksen
vt разм. зрабі́ць абы́ з рук, сапсава́ць
vermúten
vt
1) меркава́ць, здага́двацца
2) падазрава́ць
das lässt sich nur ~ — аб гэ́тым мо́жна то́лькі здага́двацца
vermútlich
1.
a магчы́мы, мажлі́вы, мярку́емы
2.
adv магчы́ма, ма́быць, му́сіць