verlíeren*
1.
1) стра́ціць, згубі́ць; пазба́віцца (чаго-н.)
die Nérven ~ — гарачы́цца, нервава́цца
den Kopf ~ — губля́ць галаву́
sich selbst ~ — тра́ціць ве́ру ў само́га сябе́
wir háben nichts zu ~ — нам няма́ чаго́ губля́ць [тра́ціць]
was hast du hier verlóren? — што табе́ тут патрэ́бна?
2) прайгра́ць, пацярпе́ць стра́ты
mit 2 zu 3 ~ — спарт. прайгра́ць з лікам 2:3
am Geschäft ~ — прайгра́ць у здзе́лцы
2.
(sich)
1) губля́цца, згубі́цца
der Gerúch verlíert sich — пах прапада́е
die Klänge verlóren sich — гу́кі змо́ўклі
2) забы́цца
in Gedánken verlóren — заду́маўшыся
sich in Entzücken [Bewúnderung] ~ — захапля́цца, дзіві́цца
sich in Träumen ~ — аддава́цца ма́рам, паглыбля́цца ў ма́ры
Verlíerer
m -s, - той, хто прайгра́ў
Verlíes
n -es, -e падзяме́лле, сутарэ́нне; вя́зніца
verlóben
(sich) (mit j-m) заручы́цца (з кім-н.)
Verlóbte
sub m, f -n, -n зару́чаны, -ная
verlócken
vt зава́бліваць, спакуша́ць; (mit D) ва́біць, спакуша́ць (чым-н.)