verléihen
1) пазыча́ць, дава́ць у доўг [напрака́т]
2) надава́ць (бляск, сілу і г.д. чаму-н.)
3) узнагаро́джваць (ордэнам каго-н.), прысво́йваць (званне каму-н.); прысуджа́ць (прэмію каму-н.)
verléihen
1) пазыча́ць, дава́ць у доўг [напрака́т]
2) надава́ць (бляск, сілу і г.д. чаму-н.)
3) узнагаро́джваць (ордэнам каго-н.), прысво́йваць (званне каму-н.); прысуджа́ць (прэмію каму-н.)
Verléiher
Verléihung
1) паздка, прака́т
2) узнагаро́джанне (ордэнам); прысуджэ́нне (прэміі); прысвае́нне (звання)
verléiten
Verléiter
verlérnen
verlésen
I
1.
1) зачы́тваць, апавяшча́ць, аб’яўля́ць
2) рабі́ць пераклі́чку
2.
II
Verlésung
1) чыта́нне ўслы́х, зачы́тванне, абвяшчэ́нне
2) пераклі́чка
verlétzbar
verlétzen
1) (па)ра́ніць, пашко́дзіць
2) паруша́ць
3) абража́ць, зневажа́ць