Verbum

schíchten

vt скла́дваць (слацмі)

Schíchtung

f -, -en наслае́нне, напластава́нне

schíchtweise

a

1) слацмі, пласта́мі

2) пазме́нна

Schíchtwolken

pl слаі́стыя во́блакі

schick

a шыко́ўны, згра́бны, элега́нтны

sich ~ máchen — прыфранці́цца

Schick

m -, es шык, франтаўство́, форс

~ háben — апрана́цца з гу́стам

schícken

1.

vt пасыла́ць, адпраўля́ць, выпраўля́ць (куды-н.)

2.

(sich)

1) быць прысто́йным

das schíckt sich nicht — гэ́та непрысто́йна

2) падыхо́дзіць, пасава́ць (да чаго-н. – zu D)

3) (in A) скары́цца (перад чым-н.), падпара́дкавацца (лёсу)

sich in álles ~ — падпарадкава́цца ўсяму́, прыміры́цца з усі́м

schícklich

1.

a прыня́ты, прысто́йны, дарэ́чны

2.

adv да ме́сца, дарэ́чы

Schícklichkeit

f - прысто́йнасць, дарэ́чнасць

Schícksal

n -s, -e лёс, до́ля

sein ~ méistern — уладкава́ць свой лёс

sein ~ ist besíegelt — яго́ лёс вы́рашаны

sich in sein ~ fínden* [ergében*] — прыміры́цца ca сваі́м лёсам

mit séinem ~ hádern — нарака́ць на свой лёс

séinem ~ überlássen* — пакі́нуць на во́лю лёсу

er wird séinem ~ nicht entgéhen — ён не пазбе́гне свайго́ лёсу