verklémmt
a
1) заці́снуты
2) перан. скава́ны (пра чалавека)
verklíngen
* vi (s) адгуча́ць (пра песню), заміра́ць (пра гукі)
verklópfen
vt разм.
1) прада́ць
2) аддуба́сіць, адмалаці́ць (каго-н.)
verknácken
vt разм.
1) засудзі́ць; прыгавары́ць да зняво́лення
2) пакі́нуць у ду́рнях (каго-н.)
verknácksen
vt
1)
sich (D) etw. ~ — вы́віхнуць сабе́ што-н.
2) гл. verknacken
verknállen
(sich) (in A) разм. закаха́цца (у каго-н.)
verknéifen
* vt разм. утры́млівацца (ад чаго-н.)
sich (D) mit Mühe das Láchen ~ — з ця́жкасцю ўтрыма́цца ад сме́ху
den Schreck ~ — не выка́зваць стра́ху
verkníffen
a
ein ~er Mund — (з’е́дліва) сці́снутыя гу́бы
ein ~es Gesícht — перакрыўлены [скрыўлены] (хі́трай усме́шкай) твар
verknóten
vt
1) завя́зваць вузло́м [у ву́зел]
2) перан. звя́зваць, аб’ядно́ўваць