verhängen
vt
1) заве́шваць
2) назнача́ць; пастанаўля́ць; аб’яўля́ць
den Belágerungszustand ~ — аб’яві́ць аса́днае стано́вішча
Verhängnis
n -ses, -se лёс, (дрэ́ннае) наканава́нне
das ~ brach über ihn heréin [eréilte ihn] — яго́ напатка́ла ліха́я до́ля
verhängnisvoll
a фата́льны
der ~e Tag — фата́льны [наканава́ны] дзень
verhängt
part II ад verhängen
mit ~en Zü- geln réiten* — скака́ць ко́нна на ўср моц
verhärmt
a зму́чаны, гаро́тны, паны́лы
verhärten
1.
vt
1) рабі́ць цвёрдым
2) рабі́ць жо́рсткім, бязлі́тасным
2.
vi (s) i (sich)
1) зацвярдзе́ць
2) перан. зачарсцве́ць
Verhärtung
f -, -en
1) зацвярдзе́нне; закасне́ласць
2) ачарсцве́ласць
3) узмацне́нне
verhätscheln
vi (раз)ба́лаваць, (рас)пе́сціць
Verhätschlung, Verhätschelung
f -, -en пе́сты, пясто́та (у адносінах да дзяцей); зала́шчванне, пе́шчанне
verhében
(sich) надарва́цца, парва́ць жы́лы