Ábbrand
m -(e)s, -brände тэх. нага́р, ака́ліна
ábbrauchen
vt зно́шваць (адзенне); ein Wérkzeug ~ прытупі́ць інструме́нт
ábbrausen
1.
vi (s) паімча́цца з шу́мам (на машыне)
2.
vt абліва́ць (вадой)
3.
(sich) прыма́ць душ, абліва́цца вадо́й
ábbrechen
*
1.
vt
1) адло́мваць
2) зно́сіць
3) перарва́ць, спыні́ць
2.
vi (s)
1) адлама́цца
2) спыня́цца, абрыва́цца, канча́цца
das Gespräch brach kurz ab — размо́ва адра́зу перапыні́лася
ábbremsen
vt затармазі́ць, загамава́ць
ábbrennen
*
1.
vt спа́льваць; выпа́льваць
2.
vi (s) згара́ць; пацярпе́ць ад пажа́ру
Abbreviatúr
[-v-]
f -, -en скарачэ́нне, абрэвіяту́ра
ábbringen
* vt (von D) адгаво́рваць, адця́гваць (ад чаго-н.)
j-n vom Théma ~ — адця́гваць каго́-н. ад тэ́мы
ábbröckeln
vi (s) крышы́цца; абсыпа́цца
Ábbruch
m -(e)s, -brüche
1) знос, злом
2) спыне́нне (раптоўнае)
3) разрыў (адносін)
4) абва́л
~ tun* — нане́сці стра́ту [шко́ду], шко́дзіць