Verhálten
n -s
1) паво́дзіны, спо́саб дзе́яння
2) (zu D) ста́ўленне, адно́сіны (да каго-н., да чаго-н.)
Verháltensforschung
f - этало́гія, вывучэ́нне паво́дзін жывёл
Verháltensweise
f -, -n мане́ра паво́дзін
Verháltung
f -, -en
1) стры́мліванне, падаўле́нне, стры́манасць
2) паво́дзіны, мане́ра паво́дзіць сябе́
Verháltungsmaßregel
f -, -n настаўле́нне, інстру́кцыя, пра́вілы паво́дзін
Verháltungsvorschrift
f -, -en інстру́кцыя; пра́вілы ўну́транага распара́дку
verhándeln
1.
vi
1) (über A) ве́сці перагаво́ры [перамо́вы] (пра што-н.)
2) юрыд. разбіра́ць спра́ву
2.
vt
1) прада́ць
2) пацярпе́ць стра́ты
Verhándlung
f -, -en
1) перагаво́ры, перамо́вы
~en éinleiten [ánbahnen] — пачына́ць перагаво́ры
in ~en tréten* — уступа́ць у перагаво́ры
2) юрыд. слу́ханне (справы); пасяджэ́нне суда́
Verhándlungsweg
auf dem ~e — шля́хам перагаво́раў [перамо́ў]; у ста́дыі перагаво́раў [перамо́ў]
verhángen
a
1) пахму́рны, хму́рны; хма́рны
2) заве́шаны